Joost Marsman zanger IOS (Waar je het voor doet)

De ophokplicht is voorbij. Ik heb dan ook weer aardig wat kippenvelmomenten gehad de laatste tijd. Als tijdens Koninginnedag op het Museumplein in Amsterdam ineens de zon door de wolken breekt, precies op het moment dat we voor 60.000 mensen het refrein van 'Uit de Schaduw' inzetten. Of later die dag, wanneer we 's avonds het podium opstappen en zien dat de hele Grote Markt in 'hometown' Groningen bomvol staat. Of als al die mensen even later massaal het refrein van Voltooid Verleden Tijd meezingen, het liedje waarmee het hier allemaal tien jaar geleden is begonnen. Dat zijn van die momenten. En Paradiso, natuurlijk. Daar was het de storm die opstak bij 'Hoe het Voelt'. Onverwacht en ongelofelijk, zoveel energie kwam er uit de zaal. Unieke ervaringen. Daar heb je voor geknokt, daar zet je alles voor opzij, daar doe je het voor. Natuurlijk.
 

Maar tijdens Sunsation in Middelstum had ik een Kippenvelmoment van een hogere orde. We stonden na ons eigen optreden een biertje te drinken en te kijken hoe Van Dik Hout het er na een jaartje sabattical vanaf zou brengen (niet slecht), toen er een jonge vrouw naast me kwam staan. Open gezicht, luchtig gekleed, bruine ogen. Ik had haar wel eens eerder gezien. Over de schelle klanken van Martin Buitenhuis en co vroeg ze, of ze me een verhaal mocht vertellen. Ik ben altijd wel in voor verhalen, dus ja, graag! Ze vertelde dat onze muziek de soundtrack van haar leven was. Vier jaar geleden, na het horen van onze toenmalige single 'Wat gaan we doen', zag ze in dat haar relatie de verkeerde kant opging. De tekst leek speciaal voor haar geschreven. Ze hadden twee kleine kinderen, een eigen huis, een plek onder de zon, en waren doodongelukkig. Gingen erover praten en besloten dat het beter was uit elkaar te gaan. Nu, vier jaar later, zijn ze weer terug bij elkaar. De single 'Hoe het Voelt' was de katalysator geweest. De pauze was nodig en goed, maar ze konden toch niet zonder de ander verder. 'Hoe het Voelt' bracht ze weer samen, het gaat weer goed. En alle grote menigtes verdwijnen, alle stemmen die luidkeels meezingen verstommen. In die grote tent in Middelstum, tussen de zweterige lijven en de snoeiende gitaren, werd het even heel erg stil in mij. Dit, dacht ik, dit is waar ik het voor doe.

 

Bron: Sunsation (11-05-2006)

Joost Marsman Zanger IOS